In deze laatste periode van onze reis reizen we vanaf Stockholm naar huis. Omdat de tocht vrij lang is en één kaart alleen een globaal beeld geeft, heb ik drie detailkaarten toegevoegd.
Het weer gedurende deze periode was duidelijk minder dan de eerste 2,5 maand: wat vaker regen en zeker meer wind. Toch hebben we nog vele mooie dagen in de Scheren (eerste deel) gehad.

Op 31/7 zijn we vanuit Vaxholm naar Salsjöbaden vertrokken. Salsjöbaden is een uiterst luxe buitenwijk van Stockholm met prachtige huizen en vaarwateren. Het Grand Hotel en de sterrenwacht liggen majestueus aan de baai. De oude badhuizen uit de negentiende eeuw zijn bijzonder en erg mooi opgeknapt. Vele mensen genieten van het mooie weer. Met dit prachtige weer, volgens de voorspellingen stabiel, besluiten we aan een rots met uitzicht op de baai te ankeren.
Tijdens dit genieten keert de wind echter plotseling en neemt zeer sterk toe; het anker van Arie's en Nellekes boot houdt het niet. De boot komt dwars te liggen en dreigt met de zijkant op de rotsen te lopen. Arie en ik stappen aan de wal en kunnen de boot afhouden. We overleggen wat te doen. We besluiten mijn motor hard in de achteruit te zetten (om mijn anker dat wel houdt niet over te belasten) en vervolgens met springen (touwen op een bepaalde manier vastgemaakt) de andere boot aan onze boot te bevestigen. Vervolgens worden de twee boten van de wal losgemaakt, Arie blijft achter op het eiland om af te houden en met veel motorvermogen en het houden van mijn anker (na een paar minuten ook geholpen door de motor van Nelleke) kan ik de boten veilig van de rotsen wegvaren. Arie willen we niet zielig achter laten....dus gaat Tineke in de bijboot met een 50 meter lijn vast aan de boot naar Arie roeien. Vervolgens trek ik beiden aan de lijn weer naar de boot en de opstappers helpen ons de boten aan te leggen in de haven van Salsjöbaden. De wind is inmiddels weer afgenomen......we genieten op een terrasje van een biertje en het feit dat we geen schade hebben opgelopen.

Tijdens het varen door de Scheren worden de luchten door de overkomende fronten steeds mooier en fascinerender. Via Dalarö en Karslund varen we naar Landsort (Skravleviken op het eiland Öja). Öja is een prachtig, klein eiland met een paar kleine havens (slechts één geschikt voor onze boten). Het eiland heeft een rijke historie in de oorlog en is bezaaid met kunst (in de buitenlucht). Arie, Nelleke en Tineke maken een fietstocht over het eiland. Eén van de haventjes heeft een ingang compleet bezaaid met rotsen, waardoor het welhaast onmogelijk lijkt zonder schade met veel golfslag of veel wind de haven binnen te komen.
Wederom is er gedurende de nacht een probleem met het anker van Arie en Nelleke. We liggen met de punt van de boot naar de wal en aan de achterkant op anker. Tijdens de nacht zijn we een uur of 3 bezig om bij een harde wind grote schade aan hun boot en de boot van een Deen te voorkomen. Ook nu leggen we de boot vast aan de Skuta om tijdelijk onheil te voorkomen, draaien vervolgens op de vierkante millimeter de Deen en de Scylla om ze langszij aan de wal te leggen. Om een uur of 4 in de ochtend liggen we eindelijk weer in bed, wetend dat de harde wind nu verder geen schade kan berokkenen.....

Het weer is nu echt instabiel: erg veel wind, af en toe regen. Via het eilandje Broken met basisligplaatsen (eigendom van een vereniging a la de Put), met een mooi clubgebouw, prachtige natuur en uitzichten, varen we naar Arkösund. Onderweg krijgen we nog windkracht 8 over ons heen en een zeer verwarde, hoge zeegang als we een klein stuk over open zee naar Arkösund moeten varen. Hier blijven we een extra nacht, omdat de wind Zuidwest 8-9 Beaufort blijft. Wanneer we thee drinken in het havengebouw, zien we aan het plafond de ronde, platte 'Knäckebröd'-en te drogen hangen.

Een van onze wensen is, net als vorig jaar, het eiland Häskö te bezoeken. Het is een eiland met een oerbos, slechts ongeveer 10 inwoners waarvan het merendeel visser, een prachtige baai en een zeer aantrekkelijke kneuterigheid. We leggen aan bij de rode, houten vissershuisjes. De vissers zijn zeer vriendelijk, (erg vies) en spreken nauwelijks Engels. Er is een sauna, kuipen met warm water, een soort buitenbibliotheekje met een oude stereo, grills etc.. Het is zeer gemoedelijk, vrij en je kunt verse en gerookte vis kopen. Ik koop meer dan een kilo aal voor een tientje. Je kiest de alen uit een net, terwijl ze nog kronkelen. Vervolgens sta je soms te dichtbij om niet smerig te worden bij het schoonmaken en ontvellen. ...De handen worden afgeveegd aan het gordijn van het gebouw. Dit gordijn hing er vorig jaar ook al. Aan de haren van de uiterst vriendelijke visser te zien gebruikt hij vers aalvet om 'gel' in zijn haar te doen......genieten en griezelen geblazen!

Op 7 augustus varen we naar Figeholm via een mooi in de Scheren gelegen vissershaventje (Flatvarp) en de grotere plaats Västervik (erg klantonvriendelijk, veel te dure haven, wel goede voorzieningen, maar de omweg niet waard). Figeholm is een prachtige verenigingshaven, alles prima voor elkaar en erg netjes. Je ligt met de punt naar de wal en hebt alle voorzieningen. Het uitzicht naar de baai is mooi. Ook hier liggen we een dag extra, omdat er teveel wind is. 

Borgholm en Bergkvara zijn tussenstops op een stormachtige en natte tocht naar Kristianopel, waar we wederom twee dagen liggen vanwege zeer sterke wind. Kristianopel is een prachtig plaatsje met oude ommuring en houten huisjes met heel mooi onderhouden tuinen. De havenmeester is een zeer aardige, laconieke Zweed. De eerste avond is er een motorrijdersbijeekomst (200!). De geweldig mooie, moderne, antieke, maar alle fabuleus onderhouden motoren worden gestald direct vóór onze boten. Het is erg gezellig, vooral ook omdat de regen zich een tijdje niet laat zien. De regenbogen kleuren de hemel mooi. Niet alleen de motorrijders, maar ook wij genieten van dit alles.

Eén van de meest indrukwekkende eilanden bereiken we op 15 augustus: Utklippan. Het ligt zo'n 15 mijl ten zuiden van het vaste land van Zweden, heeft geen vaste inwoners en bestaat uit twee iets grotere eilandjes die ongeveer 150 meter van elkaar liggen. Het wordt omringd door een hele hoop kleinere eilandjes en rotsen. Het is puur natuur en beschermd. Op de omliggende eilandjes zijn ontelbare vogels en op één van de eilanden bevinden zich tientallen zeehonden/robben die met hun gehuil de omgeving beheersen (kwalitatief is de foto wat minder, omdat ik sterk uitvergroot heb). Ook 's nachts is het gehuil voortdurend te horen. De natuurhaven is bij het noordelijke eiland en er liggen roeibootjes om naar het andere deel te roeien. Het is een prachtige omgeving. De foto's geven een indruk.
Gedurende de zomer is er een havenmeester.....een man met een dikke buik, een witte gebreide kabeltrui onder een blauwe blazer met gouden knopen, pet op en laarzen aan.......stereotiep, maar iets te commercieel voor de omgeving waarin hij functioneert.

De volgende dag wordt een mallemolen wat betreft het vaardoel. We vertrekken met als doel Bornholm (ongeveer 50 mijl), maar kunnen dit onmogelijk bezeilen. Vervolgens wordt onderweg besloten naar Hanö te gaan (ongeveer 120 graden meernaar west), maar ook dat is ineens door de winddraaiingen niet meer haalbaar. Dan maar naar de Zuidoost kust (Skillinge of Simrishamn). Uiteindelijk belanden we laat in de namiddag toch op Hanö, na ruim 50 mijl zeilen. De wind is inmiddels naar N-NW gedraaid en neemt gedurende nacht behoorlijk toe. Tineke belt nog met een studievriendin die een huis aan de vaste wal heeft, maar helaas is het te laat om nog een afspraak te maken, omdat we de volgende ochtend ook weer vroeg weg moeten. Het weer is bovendien erg onbetrouwbaar om een tocht per motorboot te maken enkel voor een drankje. Hanö is ook een prachtige eiland met een vijftigtal vaste inwoners. In het licht van de langzaam zakkende zon ziet alles er heel mooi uit. Er is één klein restaurantje met een terras aan het water. We genieten van een heerlijk diner en een fantastische avond.

De volgende dagen zeilen we via hoofdzakelijk dezelfde plaatsen als op de heenweg (Skillinge, Ystad, Gislöv Laege (3 dagen verwaaid....) nu naar Rödvig in Denemarken. Op 22/8 komen we hier aan. Rödvig is een belangrijke vissershaven aan een kust van witte kliffen, die onderhevig is aan erosie. Een gestrande vissersboot wordt als wrak gehandhaafd als een symbool voor het dorp. De plaats is niet enorm interessant, maar wel aardig. De Scylla wordt 's nachts (in de stromende regen.....) versierd, omdat Nelleke de volgende dag jarig is. Vlaggetjes en in alle onschuld bedoelde ballonnen, die echter door Nelleke als reuzendildo's worden beschouwd, fleuren de boel op. We hebben veel plezier en feesten op weer een verregende en verwaaide dag.

Vanaf nu wordt een lange termijn planning bijgehouden wat het weer betreft. Belangrijk is dat er een mogelijkheid is om met gunstige wind na het Kielerkanaal de Duitse Bocht (Noordzee boven de Duitse Waddeneilanden) te bevaren: niet teveel wind en bij voorkeur uit de juiste richting. Elke dag wordt, gegeven de mogelijkheden gevaren en de planning bijgesteld. We varen via Vordingborg (een rustig, aardig haventje) en Spodsbjerg (de enige haven op oost Langeland) naar de meest zuidelijke haven van Langeland (Bagenkop). Vanuit hier is het nog ongeveer 30 mijl naar Kiel. Omdat er een optie is om op 29, 30 of 31/8 door de Duitse Bocht te varen, gaan we ondanks veel wind en regen via Laboe en Rendsburg naar Cuxhaven, onze vertrekhaven voor de tocht naar Nederland. (Alle plaatsen zijn op de heenweg beschreven). In Cuxhaven besluiten we toch nog een dag te wachten, omdat de wind niet krachtig genoeg is. Er wordt gefietst, gewandeld en gewinkeld. Er zijn ook fraaie dingen uit het verleden te zien: het oude lichtschip (dat vervangen is door geautomatiseerde grote lichtboeien), dat ik bij mijn eerste tocht door de Duitse Bocht in het verre verleden nog heb moeten aansturen en een antiek windrichting/windsterkte-aanwijzingsinstrument uit een nog veel verder verleden. Op de roos werd de richting aangegeven en met de waaiers de sterkte van de wind op Helgoland en Borkum voor de uit Cuxhaven vertrekkende schippers. 
Op zondag 31/8 vertrekken we om 4 uur in de ochtend voor de 111 mijl ( 206 km) lange tocht naar Lauwersoog. Na 17,5 uur hebben we met een prachtige Zuidoosten wind variërend tussen windkracht 3 en 6 de afstand afgelegd. Bij Lauwersoog is het best nog wel even spannend, omdat de tonnen toch weer anders liggen dan verwacht en het langzaam donker begint te worden. Gelukkig hebben we het onverlichte deel afgelegd voor het compleet donker is en het laatste deel varen we door een verlichte 'straat' naar de haven. De sluis werkt niet meer en na wat zoeken, leggen we de boot voor de nacht aan een steiger van Rijkswaterstaat.

De wind blijft hard, west en zuidwest, dus we besluiten via Friesland (Dokkum, Sneek, Staveren....weer een extra verwaaide dag) naar Amsterdam te varen. In Amsterdam blijven we een extra dag. Beide boten krijgen de kinderen op bezoek en Arie en Nelleke kunnen nog naar een bruiloft.
Via Haarlem, Gouda (prachtig stadje!) en Dordrecht (Kees en Marijke komen op bezoek voor een borrel) varen we via het Spui naar de Put.

We hebben weer een hele mooie, relaxte reis gehad. In totaal hebben we ongeveer 2700 mijl gezeild (moet nog een klein beetje minder gegeven de tijd....). Het weer was niet zo mooi als vorig jaar, maar zeker de eerste 2-2,5 maand hebben we prima weer gehad, nauwelijks regen en temperaturen meest rond of boven de 20 graden.

Het is fijn om weer thuis te zijn, maar de kriebels en plannen komen al weer........

terug naar hoofdpagina van het reisverslag  

of 

 terug naar de 'home page'