De route van deze periode is weergegeven in de kaart hiernaast.

Fehmarn is een vlak, met vele akkers bedekt, schiereiland aan de Duitse noordkust in de Oostzee. Het is geliefd als vakantie-eiland bij de Duitsers. Heel jammer is dat men deze exploitatie iets te rigoureus ter hand neemt: ondanks dat er veel ruimte is, bouwt men er hoge hotels en appartementsgebouwen. Men vraagt zelfs entree voor het strand.
Zelf liggen we in de oude vissershaven met zijn traditionele sfeer en omliggende gezellige marktkraampjes.
Omdat er nog steeds een te harde oostenwind staat maken we een fietstocht over het eiland. We bezoeken het gezellige, zij het met hoog 'Valkenburg-gehalte', hoofdplaatsje Burg. Uit de wind is het lekker warm op het terras. 's Avonds smaken de superverse, zeer grote schollen heerlijk in het oude veerhuis aan de haven.

De volgende dag is de ommekeer in de windrichting (eigenlijk tot op de dag van vandaag, 26 juni) en we varen naar Gedser op het Deense eiland Falster. De kinderen noemden het vroeger 'Gedver', wat een goede beschrijving is van het vervallen, bijna dode dorp. Aan de havenmeester, een meisje van een jaar of 18, vraag ik of ze in Gedser woont en of het haar bevalt. Met stralende ogen vertelt ze me dat ze over een paar maanden gelukkig definitief dit dorp kan verlaten om in Kopenhagen te gaan studeren. Ik wens haar veel geluk met haar studie en het (feest)leven. Ze is in haar nopjes.

Onze volgende bestemming, Klintholm, op het prachtige met witte kliffen omlijste Deense eiland Møn, is een lieflijke haven.

We leggen de boten zó neer dat we een goede positie hebben voor de satellietschotel: het Nederlands elftal moet voetballen.

Even tussendoor:
Een paar foto's geven een indruk hoe we op diverse dagen het voetbal hebben bekeken: buiten in de kuip, alles afdekkend om geen schittering in het beeld te hebben, met satellietschotel, soms met digitenne (minder gedoe dan die schotel). In Skillinge lagen we naast het terras van de kroeg en hebben we buiten op groot LCD scherm gekeken. We waren de enigen en vertelden dat we 's avonds weer zouden komen. De lieverds hebben vervolgens het scherm naar binnen verhuisd, omdat het buiten te koud werd! Zelfs Tineke en Nelleke zijn komen kijken en we waren met zijn vieren de enigen in de kroeg. De Zweedse vakantie begint pas na 'Midzomernacht'. Ook hebben we na het diner op een groot dakterras in Kalmar gekeken. Toen het kouder werd, kwamen de dekens voor een ieder te voorschijn. Heel wat mensen genoten. In Byxelkrok hebben we samen met een zaal vol Zweden naar Zweden-Rusland gekeken.
Kortom heel gezellig en we hebben niets gemist van het soms mooie voetbal. De desillusie was dan ook groot toen Nederland volkomen verdiend afgedroogd werd door Rusland. De belangstelling is iets minder.....

Vanuit Klintholm varen we naar Gislov Laege aan de Zweedse zuidkust. Oorspronkelijk was ons plan via voormalig Oost-Duitsland (Rugen) naar Bornholm (Deens eiland midden in de Oostzee, ver van Denemarken) te varen, maar de wind is iets te ongunstig en we willen tenslotte zeilen!
Het plaatsje is niet interessant. Jammer, want we moeten een dagje blijven liggen in verband met een storm. Dan maar wassen...

Op 12 juni komen we aan in het prachtige Hansestadje Ystad. Het heeft hele mooie (zelfs middeleeuwse) vakwerkhuizen, prachtige pleintjes en een gemoedelijke sfeer. Dit is het stadje waar de verhalen van inspecteur Wallander (boeken van Henning Mankell) zich afspelen.

Via Skillinge (het enige leuke zijn de lieve mensen in de kroeg die ons voetbal op een groot scherm leverden) hebben we een zeer ruige (wind tussen 4 en 7 Beaufort, golven 2-3 meter) tocht naar de zuidoost kust van Zweden (Sandhamn). Tijdens deze tocht krijgen we weerfronten over ons heen, gelukkig nagenoeg zonder regen. Door beide boten worden zeer hoge snelheden gehaald en dezelfde gemiddelde snelheid omdat we nagenoeg gelijk aankomen (minuten lang met gemiddelden ver boven de 9 knopen door het water, bij ons in elk geval vele keren boven de 10 en als maximum 11.1 knopen!). 's Avonds sms ik Tim (onze zoon) dat zijn record van 10.2 onder spinaker gebroken is....zonder spi.
Tijdens het eerste deel van deze tocht scheurt helaas de genaker (heel groot lichtweerzeil van ±100 m2) van Nelleke en Arie tijdens een enorme, onverwachte windvlaag.
Heel moe komen we na een tocht van 70 mijl aan in Sandhamn, omdat we het vanwege de hoge golven niet verantwoord achtten onze oorspronkelijke bestemming (Utklippan, een klein onbewoond eiland aan de Zweedse zuidkust) aan te lopen.
Via Bergkvara (niets te melden, camping en verouderde, verwaarloosde huizen met een verlopen winkeltje met zwemmode uit de 50er jaren) bereiken we de strategisch gelegen handelsstad Kalmar.
De stad heeft mooie statige gebouwen, een klein oud gedeelte met piepkleine huisjes en een prachtig aan het water gelegen kasteel, dat we bezichtigen.
De genaker van Nelleke en Arie wordt in Kalmer tegen een bijna oplichterstarief gerepareerd.

De volgende dagen zeilen we bij temperaturen van meestal boven de 20 graden en droog (zoals bijna onze hele vakantie tot nu toe) tussen het Zweedse vasteland en het meer dan 100km lange eiland Oland verder naar het noorden.
We bezoeken de plaatsen Borgholm (het zeilcentrum van Oland, ala Sneek, wachtend op de stroom toeristen) en Byxelkrok in het uiterste noorden van Oland (een klein vissersdorp, waar voormalige rode houten vissershuisjes zijn omgedoopt tot winkeltjes).

Op 20 juni arriveren we voor 2 dagen in Visby (eiland Gotland). Het is een prachtig middeleeuws stadje (staat op de werelderfgoedlijst), waar een groot deel van de ommuring nog in takt is. Het heeft smalle, steile straatjes met mooie oude, gerestaureerde huizen.
In de grote, weldadig met bloemen bedekte botanische tuin, maken het begin van de Midzomernachtfeesten mee. Vele honderden gezinnen picknicken in het gras en luisteren naar muzikale optredens van plaatselijke grootheden. In het midden staat een met bloemen versierde boom en vele vrouwen en kinderen hebben een gevlochten bloemenkrans op hun hoofd. Het is een ontspannen gezellige sfeer.
's Avonds eten we op een soort binnenpleintje van een etablissement met meerdere restaurants en een zogenaamde nachtclub/disco. We hebben ongelooflijk veel plezier om alles wat er om ons heen gebeurt. Vele jonge vrouwen in lange blote avondjurken zijn op jacht naar spaarzaam aanwezige, respectabele mannen.We zitten met onze trui aan, omdat het kil is, de Zweden kleden zich echter op de tijd van het jaar, bijna onafhankelijk van de temperatuur!

Boven Gotland ligt nog een eiland (Faroe). Via het water tussen de eilanden (Faroesundet) bereiken we het plaatsje Faroesund, vanwaar we de oversteek van 86 mijl naar Letland gaan maken.
De tocht naar Ventspils verloopt voorspoedig en snel, al zijn de golven (3-4 meter) fors. Na 13 uur hebben we de afstand overwonnen en bereiken we een nieuwe mijlpaal van onze reis: Letland. De meesten van ons hebben nog nooit een (voormalig) Oostblokland (sinds 1 januari lid van de Schengen-groep) bezocht.

Wat opvalt zijn de grote tegenstellingen in rijkdom, alhoewel de armoe nog overheerst. De mensen zijn uiterst vriendelijk.
Ventspils is de grootste olieoverslaghaven aan de Oostzee en deze is goed uitgerust. Behalve de ferryterminal, is de rest van de haven armoedig en onderkomen. We vinden nog net een plekje in de 'jachthaven'. Alles behalve water is er, zelfs internet. De toiletgebouwen zijn ouderwets, verwaarloosd en naar onze normen smerig. De prijs van een ligplaats en de toeristenbelasting is echter hoog, zelfs naar westerse maatstaven. In het dorp is wel alles goedkoop.
De meeste zaken zijn helaas gesloten, omdat ook hier de driedaagse Midzomer(nacht)feesten begonnen zijn.
We bezoeken een bloemenmarkt en na een paar tellen worden we met bloemen en bloemenkransen overladen door uiterst vriendelijke, lachende mensen, die nauwelijks een woord over de grens spreken. Als we willen betalen, willen ze van niets weten. Toch kopen we wat om ze nog wat klandizie te geven. Vrolijk lachend lopen we met onze bloemenkransen op het hoofd door het plaatsje. Ook bezoeken we een prachtige Russisch orthodoxe kerk.
Tot slot nog een kleine bijzonderheid: toiletpapier is óf een luxe óf duur en wordt meegenomen.......op een openbaar toilet, uiterst schoon overigens, moest ik bij de kassa, versierd met vele bloemen, een stuk toiletpapier afscheuren alvorens naar het toilet te gaan.....(het kleine meisje op de foto was de ´kassajuffrouw´, van geld teruggeven had ze geen idee, maar dat kon me geen donder schelen).

Op 24 juni zijn we met de reguliere lijnbus naar Riga gegaan....3 uur heen en 3 uur terug.....onderweg een stop voor een plas en een hap....voor de hele bus....
's Ochtends ben ik met veel lawaai Arie en Nelleke gaan wakker maken, want ik realiseerde me pas bij het wekker zetten dat de tijd hier 1 uur vooruit staat. Tenslotte willen we samen naar Riga!
In Riga was heel veel gesloten vanwege de vrije dagen. Het was een koude dag, maar we hebben ons goed gewarmd op terrassen en in restaurantjes.
De stad is best mooi, veel statige oude gebouwen, veel rijkdom vergeleken met de rest van het land, wat we zo zagen. Het zal zeker gezellig zijn als er veel mensen op de been zijn en ook zijn er heel wat musea (dicht...). Een kleine teleurstelling, maar we zijn toch blij dat we het gedaan hebben, maar nog blijer dat we besloten hebben het niet per boot te doen, omdat het minimaal een week extra gekost zou hebben. Er is nog zoveel ander moois te zien.

Op 25 juni zijn we naar Estland vertrokken.
Het volgende verslag zal dat beschrijven.